Budowę zamku krzyżackiego w Toruniu rozpoczęto w latach 50. XIII wieku i ukończono po około 100 latach. Posiadłość krzyżackiego zakonu w Toruniu obejmowała także fosę zamkową, mury obwodowe, przedmurze, dawny młyn, gdanisko oraz szpital zamkowy. W przeciwieństwie do późniejszych budowli tego typu, które zostały osadzone na planie czworoboku, ten zamek został wzniesiony na planie podkowy. Była to pierwsza warownia krzyżacka jaka powstała na Ziemii Chełmińskiej. Jej teren obejmował 2,2 hektara.

W 1454 roku podczas powstania antykrzyżackiego zamek został zdobyty przez mieszczan Starego Miasta Torunia. Po przejęciu zamku rada miejska podjęła decyzję o wyburzeniu zamku. Miało to uniemożliwić stacjonowanie wojsk na terenie Torunia. Wydarzenia te rozpoczęły polsko-krzyżacką wojnę trzynastoletnią. Ruiny zamku krzyżackiego w Toruniu zostały odkopane spod gruzu i uporządkowane dopiero w 1966 roku z okazji 500. rocznicy zawarcia drugiego pokoju toruńskiego i 1000-lecia państwa polskiego.

Dzisiaj zamek zakonserwowany jako trwała ruina jest udostępniony dla turystów. Zwiedzać można dziedziniec, podziemia oraz gdanisko, czyli wieżę zamkową pełniącą funkcję sanitarno-obronną. Na terenie ruin można również podziwiać stałe oraz czasowe wystawy tematyczne. Odbywają się tam również liczne imprezy kulturalne i historyczne jak np. warsztaty, koncerty, pokazy mody, inscenizacje teatralne, pikniki rodzinne oraz festiwale.